(Resim: Denis Diderot'un )
Ben her yıl bir yaş büyümüyorum
Bazen
art arda beş yaş büyüyorum
Bazen
üç yaş küçülüyorum
Bazı
yaşlarımda uzun süre bekliyorum
Akranlarım
gelip beni geçiyor
En
çok yedi yaşımda büyüdüm
Yediyken
yirmi iki oldum
-Ece
Ayhan parasız yatılı demişti
-Ben
bilmiyorum
Tüm
pislik çocukluğumdaydı
Bir
anda çok yaş büyüdüm
Şimdi
küçülüyorum
Ne
kadar daha azalacağım
Belki
bir insan ömrü kadar
Belki
bir ağaç boyu
Bu
bitimsiz bir koşu
Ben
kendime yetişmeye çalışıyorum
(Rameau’nun
Yeğeni miyim?
Diderot bir cevap)
O
kadar uzaklaşmışım ki sınırlarımdan
Aklım
kalbimden çok daha fazla büyümüş
Ellerim
ayaklarımın yaşında değil
Kafam
hiç aynı kafaya eşit olmamış
Kafamın
içinde birçok kafa dolaşıyor
Bazen
masal dinleyen doğulu bir çocuk
Bazen
Paris sokaklarında gezen bir adam
En
son bir köylü
Şimdi
eşitlemeye çalışıyorum hepsini
Kırpıyorum
fazlalıkları eksiltiyorum
Bir
bir tam insan olacağım
(Hece dergisinin Şubat sayısında yayımlandı)
